17 listopada wczesnym rankiem 2a i 2b udały się do Wrocławskiego Teatru Lalek na warsztaty oraz spektakl pt. „Opowieści z wielkich bloków”. 

Warsztaty wprowadziły uczniów w tematykę przedstawienia. Rozmawialiśmy o akceptacji, szacunku, tolerancji, otwartości, życzliwości wobec drugiego człowieka oraz poruszyliśmy temat niepełnosprawności ludzi. Nawiązaliśmy do Dnia Tolerancji (16 XI) oraz Dnia Życzliwości (21XI). Prowadząca opowiedziała nam o niezwykłej aktorce biorącej udział w spektaklu: Pani Dominice, która jest osoba Głuchą oraz pokazała nam w jaki sposób możemy w Polskim Języku Migowym podziękować Pani Dominice za jej występ.

„Opowieści z Wielkich Bloków” to spektakl, który łączy słowo, obraz i ekspresję Polskiego Języka Migowego. Opowiada o tym, jak można radzić sobie z uczuciami powodowanymi przez wykluczenie: samotnością, złością, tęsknotą. Główna bohaterka to przedstawicielka świata Głuchych: 10 letnia Weronika, która spędza wakacje w bloku z wielkiej płyty. Marzy o zabawie z rówieśnikami, ale wychowująca ją samotnie mama ciągle boi się o córkę. Nie pozwala jej wychodzić i zostawia pod opieką sąsiadki Serafiny. Dziewczynka postanawia uciec. Trafia jednak do równoległej rzeczywistości Wielkich Bloków, gdzie spotyka Timo, Augusta i Yuki, którzy podobnie jak ona zamknięci są w czterech ścianach. Okazuje się, że tajemniczy nieznajomi nie wychodzili ze swojego mieszkania od stu dwudziestu lat, a najlepszą rozrywką stała się dla nich codzienna rutyna. Dzięki Weronice odzyskują nadzieję na opuszczenie zastanej rzeczywistości. Po drodze czeka na nich jednak wiele niebezpieczeństw: smoków i stwarzających huragan motyli, ale również silnych emocji. Aby się z nimi zmierzyć, będą musieli współpracować.

W spektaklu dialogi prowadzone są w języku polskim oraz w PJM. Twórcy spektaklu chcieli w ten sposób pokazać widzom, że komunikacja mimo różnic i podziałów jest możliwa, a najtrudniejszymi barierami do pokonania bywają te, które sami stawiamy.

Uczniowie dostali piękną lekcje: nie ma ludzi gorszych, lepszych, jest tylko odpowiednie podejście i zrozumienie siebie nawzajem. Te małe elementy budują piękny obraz akceptacji każdego człowieka.  

Spektakl na długo zostanie w naszej pamięci.